در بخش مالی، مدیریت ریسک برای حفظ ثبات مالی و انطباق با الزامات قانونی بسیار مهم است. بانک ها و مؤسسات مالی از تکنیک های مدیریت ریسک برای ارزیابی ریسک اعتباری، ریسک بازار، ریسک نقدینگی و ریسک عملیاتی استفاده می کنند.

در بخش مالی و بانکی، مدیریت ریسک به دلیل تأثیر قابل توجهی که مؤسسات مالی بر اقتصاد دارند و پیامدهای بالقوه سوء مدیریت از اهمیت بالایی برخوردار است. در اینجا به بررسی عمیق‌تر نحوه اعمال مدیریت ریسک در این صنعت می‌پردازیم:

1. مدیریت ریسک اعتباری:

ریسک اعتباری به زیان احتمالی ناشی از شکست وام گیرنده یا طرف مقابل در انجام تعهدات مالی خود اشاره دارد. بانک ها هنگام وام دادن پول به افراد، مشاغل یا سایر مؤسسات مالی، ریسک اعتباری را ارزیابی می کنند. آنها از مدل های امتیازدهی اعتباری، تجزیه و تحلیل صورت های مالی و ارزیابی آژانس های رتبه بندی اعتباری برای ارزیابی اعتبار وام گیرندگان استفاده می کنند. علاوه بر این، بانک‌ها محدودیت‌های اعتباری را تعیین می‌کنند، الزامات وثیقه را تعیین می‌کنند و رفتارهای بازپرداخت وام گیرندگان را برای کاهش ریسک اعتباری نظارت می‌کنند.

2. مدیریت ریسک بازار:

ریسک بازار شامل ریسک زیان ناشی از تغییرات قیمت‌های بازار از جمله نرخ بهره، نرخ ارز خارجی، قیمت سهام و قیمت کالا می‌شود. بانک‌ها از طریق فعالیت‌های تجاری، پرتفوی سرمایه‌گذاری و دارایی‌ها و بدهی‌های حساس به نرخ بهره در معرض ریسک بازار قرار دارند. برای مدیریت ریسک بازار، بانک ها از تکنیک هایی مانند مدل های ارزش در معرض خطر (VaR)، تست استرس و تحلیل سناریو برای ارزیابی زیان های احتمالی تحت شرایط مختلف بازار استفاده می کنند. آنها همچنین از استراتژی‌های پوشش ریسک، مانند مشتقات و گزینه‌ها، برای کاهش تأثیر حرکات نامطلوب بازار استفاده می‌کنند.

3. مدیریت ریسک نقدینگی:

ریسک نقدینگی به ریسک ناتوانی در انجام تعهدات مالی کوتاه مدت به دلیل ناتوانی در انحلال دارایی ها یا دریافت منابع مالی با هزینه معقول اشاره دارد. بانک‌ها ریسک نقدینگی را با حفظ سطوح کافی از دارایی‌های نقدی، مانند وجه نقد و اوراق بهادار قابل بازار، برای پاسخگویی به درخواست‌های برداشت و تعهدات پرداخت، مدیریت می‌کنند. آنها همچنین برنامه های تامین مالی اضطراری را ایجاد می کنند، به تسهیلات بانک مرکزی دسترسی پیدا می کنند و منابع مالی را برای افزایش انعطاف پذیری نقدینگی متنوع می کنند.

4. مدیریت ریسک عملیاتی:

ریسک عملیاتی ناشی از فرآیندهای داخلی ناکافی یا ناموفق، خطاهای انسانی، شکست فناوری یا رویدادهای خارجی است. این شامل خطرات مربوط به تقلب، حملات سایبری، انطباق با قوانین و مقررات، و تداوم کسب و کار است. بانک ها کنترل های داخلی قوی، اقدامات امنیت سایبری و چارچوب های مدیریت ریسک عملیاتی را برای شناسایی، ارزیابی و کاهش ریسک های عملیاتی اجرا می کنند. آنها ارزیابی ریسک را انجام می دهند، تجزیه و تحلیل حوادث را انجام می دهند و برنامه های کاهش ریسک را برای افزایش انعطاف پذیری عملیاتی و حفاظت از دارایی های مشتری توسعه می دهند.

5. انطباق و مدیریت ریسک نظارتی:

انطباق و ریسک نظارتی ناشی از عدم انطباق با قوانین، مقررات و استانداردهای صنعت است. بانک ها مشمول الزامات نظارتی گسترده ای هستند که بر کفایت سرمایه، نسبت های نقدینگی، شیوه های مدیریت ریسک و حمایت از مصرف کننده حاکم است. آنها برنامه های انطباق را ایجاد می کنند، ممیزی های نظارتی را انجام می دهند و تغییرات در الزامات نظارتی را برای اطمینان از پایبندی به قوانین و مقررات قابل اجرا نظارت می کنند. مدیریت ریسک انطباق به بانک ها کمک می کند تا از جریمه ها، جریمه ها، آسیب های اعتباری و مسئولیت های قانونی مرتبط با نقض مقررات جلوگیری کنند.

به طور کلی، شیوه های موثر مدیریت ریسک در بخش مالی و بانکی برای حفظ ثبات مالی، حفاظت از وجوه سپرده گذاران و حفظ یکپارچگی سیستم مالی ضروری است. بانک‌ها با به کارگیری چارچوب‌های جامع مدیریت ریسک و استفاده از تکنیک‌های پیشرفته ارزیابی ریسک، می‌توانند تاب‌آوری خود را در برابر انواع مختلف ریسک افزایش داده و مزیت رقابتی خود را در بازار حفظ کنند.